Ο συντονιστής του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής και καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Παναγιώτης Λιαργκόβας, μίλησε στις 19/6 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη Νόνη Καραγιάννη.
Μεταξύ άλλων, είπε:
«Αυτό που έχουμε δεσμευτεί να κάνουμε, σαφώς και πρέπει να το υλοποιήσουμε, διότι αλλιώς χάνουμε και την αξιοπιστία μας. Αυτό σημαίνει ότι τα προαπαιτούμενα -τα οποία δεχτήκαμε και έχουμε δεσμευτεί απέναντι στους εταίρους-, πρέπει να υλοποιηθούν. Αυτό δεν σημαίνει, από την άλλη πλευρά, πως όταν βλέπεις ένα μείγμα πολιτικής ότι δεν λειτουργεί σε κάποια σημεία του, δεν του κάνεις μια αναπροσαρμογή και μια αναθεώρηση. Όχι συνολικά του μείγματος, αλλά στους τομείς εκείνους που θεωρείς ότι δεν αποδίδουν. Στο κομμάτι της φορολόγησης, για παράδειγμα, μπορούμε να πούμε πάρα πολλά. Έχουμε να πούμε πολλά και να τα στοιχειοθετήσουμε. Αλλά, για να το κάνουμε αυτό, προϋπόθεση είναι να φανούμε συνεπείς στον κεντρικό κορμό. Ο κεντρικός κορμός δεν μπορεί να αλλάξει, διότι υπάρχει μια προσπάθεια -και έχει αποδώσει-, να μειωθούν τα ελλείμματα, γενικώς να νοικοκυρευτεί ο δημόσιος τομέας. Αυτό έχει ξεκινήσει, έχει αποδώσει και πρέπει να συνεχιστεί».
«Και για τις μεταρρυθμίσεις έχουμε δεσμευτεί και πρέπει να τις συνεχίσουμε. Μου φαίνεται δύσκολο να αλλάξει το θέμα αυτό (σ.σ. της διαθεσιμότητας). Θα πρέπει να προτείνουμε κάποια ισοδύναμα μέτρα, για να πούμε ότι ναι, δεν θα υλοποιήσουμε αυτό το μέτρο των απολύσεων, αυτά που έχουμε πει, αλλά θα κάνουμε αυτό που είναι ισοδύναμο και θα μας οδηγήσει στο ίδιο αποτέλεσμα».
Δημοσιογράφος: Υπάρχει η αίσθηση, από την έναρξη της σχετικής συζήτησης και όσο προχωρούσε ο χρόνος -για αυτό το κομμάτι των μεταρρυθμίσεων-, ότι το πλαίσιο στο οποίο γινόταν η διαπραγμάτευση ήταν κυρίως ποσοτικό και νομίζω ότι αυτό είναι πολύ έντονο στο κομμάτι της διαθεσιμότητας...
Π. Λιαργκόβας: «Ναι, σωστά και εμείς το είχαμε επισημάνει και στις εκθέσεις μας. Λέγαμε ότι ποσοτικά είναι να μειώσουμε τόσο, αλλά τι γίνεται με το ποιοτικό στοιχείο; Εκεί θα έπρεπε να δοθεί έμφαση από την αρχή. Ήταν λάθος το ότι πήγαμε σε ποσοτικό. Είναι ένα επιχείρημα, αλλά ίσως θα περιμένουν οι ξένοι να ολοκληρωθεί αυτός ο κύκλος -οι απολύσεις που είναι μπροστά μας- και μετά να συζητήσουμε το ποιοτικό στοιχείο. Μου φαίνεται δύσκολο. Ναι μεν υπάρχουν περιθώρια ελιγμών -σαφώς και υπάρχουν- και δεν νομίζω και ότι οι εταίροι δεν ξανασκέφτονται ορισμένα πράγματα, αλλά από την άλλη, δεν μπορείς να ανατρέψεις μια ολόκληρη πολιτική. Είναι δύσκολο, έως αδύνατο, να ανατραπεί μια ολόκληρη πολιτική...
Στο κομμάτι της υπερφορολόγησης θα μπορούσαν να τα ακούσουν με περισσότερη προσοχή και κυρίως, σε ορισμένα όπως το πετρέλαιο θέρμανσης που εδώ αποδεδειγμένα δεν έχει αποδώσει το μέτρο αυτό και ίσως άλλα, τα οποία έχει το υπουργείο Οικονομικών. Αν πάμε και τα στοιχειοθετήσουμε και τους πούμε ότι το κάναμε αυτό που είπαμε, αλλά δεν απέδωσε. Εκεί γιατί να επιμένουν να συνεχίσουμε, κάτι το οποίο δεν αποδίδει; Η πολιτική βούληση υπάρχει, για να υπάρξουν προσαρμογές. Είναι θέμα διαχείρισης και προτεραιοτήτων. Νομίζω πως ιδίως το θέμα της υπερφορολόγησης έχει ωριμάσει».
«Έχουμε μια νέα ανεξάρτητη αρχή, η οποία θα λέγεται ανεξάρτητο δημοσιονομικό συμβούλιο. Ουσιαστικά, θα υλοποιεί την απαίτηση για όλες τις χώρες της ευρωζώνης, να υπάρχει ένα γραφείο που θα παρακολουθεί τυχόν αποκλίσεις από τους στόχους, που έχουν να κάνουν με το χρέος, με το έλλειμμα... Κάποιος εθνικός φορέας θα παρακολουθεί την υλοποίηση των ποσοτικών στόχων. Αυτός ο φορέας θα είναι προσηλωμένος στους αριθμητικούς στόχους και σε περίπτωση απόκλισης, θα ενημερώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτή θα το λαμβάνει υπόψη. Από την στιγμή που θα χτυπάει καμπανάκι ότι πηγαίνουμε να εκτροχιαστούμε, τότε θα ενημερώνεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επίσημα, από τον φορέα αυτό και θα επιβάλλει -εφόσον υπάρχουν αποκλίσεις-, η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα όργανα, κυρώσεις. Θα είναι ένα οιονεί μνημόνιο, όχι μνημόνιο, αλλά μια οιονεί εποπτεία. Δική μας εποπτεία, όχι από τους ξένους. Εμείς οι ίδιοι θα αυτοσυμμορφωνόμαστε... Αυτό θα είναι για όλους όσοι είναι στην ευρωζώνη. Αυτό γίνεται γιατί, πάμε σταδιακά στην οικονομική ένωση της ευρωζώνης, έχουμε το ίδιο νόμισμα, αλλά στον δημοσιονομικό τομέα, ο καθένας έκανε λίγο πολύ ό,τι ήθελε, στο παρελθόν και για αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε».
«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
